Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Ανακοίνωση Αριστερής Ενότητας για διαγραφές

Ανακοίνωση του πανελλαδικού συντονιστικού σχημάτων της Αρ.Εν. σχετικά με τις επικείμενες διαγραφές που εξαγγέλλει το Υπ. Παιδείας



 Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο πως η επίθεση που δέχεται το Πανεπιστήμιο και η τριτοβάθμια εκπαίδευση στο σύνολό της δε μπορεί παρά να αφόρα όλους τους ανθρώπους που ζουν μέσα σε αυτό. Πάνω στις γραμμές που έθετε ο νόμος Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου, μέσα στο γενικό πλαίσιο της υποχρηματοδότησης της παιδείας, από το σχέδιο Αθηνά και τη συρρίκνωση της τριτοβάθμιας μέχρι τις μαζικές απολύσεις του διοικητικού προσωπικού, την υπολειτουργία των περισσοτέρων ιδρυμάτων, τους νέους Οργανισμούς και τα νέα συγκεντρωτικά όργανα, οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών έρχονται να λειτουργήσουν σαν καταλύτης για τη συνολική μετάλλαξη του Πανεπιστημίου που επιχειρείται και την απεμπόληση των όσων στοιχείων δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου προς το ιδιωτικό κεφάλαιο και την επιχειρηματικότητα της αγοράς.
 Διαχρονικά οι κυβερνήσεις των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προσπαθούν μέσω της κυρίαρχης ιδεολογίας και αφήγησης να ενοχοποιήσουν τους «αιώνιους» φοιτητές για τα οικονομικά (και όχι μόνο) δεινά των ελληνικών πανεπιστημίων κατά τον ίδιο τρόπο που οι δημόσιοι υπάλληλοι ευθύνονταν απ την αρχή της κρίσης για τα δεινά ολόκληρης της κοινωνίας, επενδύοντας σε έναν συντηρητικό κοινωνικό αυτοματισμό και καλλιεργώντας το αίσθημα του ανταγωνισμού μεταξύ των υποτελών. Το λιγότερο αφελές μπορεί να χαρακτηριστεί ένα τέτοιο επιχείρημα τη στιγμή που οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους «κούρεψαν» τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, έχουν συρρικνώσει τη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ και τις φοιτητικές παροχές, που στην περίπτωση των φοιτητών-τριών που ξεπερνούν τα έτη σπουδών έχουν καταργηθεί, ενώ ο καθένας και η καθεμία αντιλαμβάνεται πως τίποτα δεν κοστίζει στο κράτος η εξέταση των όσων φοιτητών-τριών. Στην πραγματικότητα οι διαγραφές διευκολύνουν την κυβέρνηση να δικαιολογήσει τις περαιτέρω περικοπές για την παιδεία που επιθυμεί και να προωθήσει ένα σχέδιο Αθηνά 2 που θα περιορίσει ακόμη περισσότερο την δημόσια εκπαίδευση, ανοίγοντας νέα πεδία προς εκμετάλλευση για την ιδιωτική πρωτοβουλία.
 Οι διαγραφές έρχονται να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς εντός του πανεπιστημίου εν μέσω μιας εξαντλητικής επίθεσης απ την πλευρά των κυρίαρχων προς τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, σε σημείο που μεγάλο μέρος του φοιτητικού πληθυσμού θα αναγκαστεί να διακόψει τις σπουδές του και να τσακίσει τα όνειρα και τις προσπάθειές του. Οι διαγραφές ακόμη έρχονται να προωθήσουν και θεσμικά το γενικευμένο κλίμα εντατικοποίησης που επικρατεί μέσα στις σχολές, όπου οι φοιτητές και οι φοιτήτριες τρέχουν με τον πιο αγχωτικό τρόπο να εμπλουτίσουν τον ατομικό τους φάκελο προσόντων με πιστωτικές μονάδες, παραβλέποντας την ουσία της γνώσης που την κάνει πραγματικά κοινωνικά χρήσιμη, ενώ βιάζονται να βγουν στην αγορά εργασίας που η τεράστια ανεργία των νέων την κάνει ακόμα πιο ανταγωνιστική, χωρίς συλλογικές συμβάσεις και διεκδικήσεις, με νέες μορφές ευέλικτης εργασίας και ακόμη σκληρότερης εκμετάλλευσης από την εργοδοσία. Μέσα, λοιπόν, στην όλη ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού που με έναν τρόπο έχει σημαδέψει και τη γενιά μας, καθοριστικό παράγοντα έχουν παίξει και οι κυβερνητικές φοιτητικές παρατάξεις (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ) που μέσω των πελατειακών τους δικτύων και της απαξίωσης της πολιτικής έχουν απογυμνώσει το πανεπιστήμιο απ την κοινωνική του διάσταση ως εστία αμφισβήτησης και πολιτικοποίησης. Έτσι γίνεται ξεκάθαρο πως με τη θέσπιση του ορίου σπουδών στενεύουν τα πλαίσια μέσα στα οποία οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα μπορούσαν να συμμετέχουν στις διαδικασίες του συλλόγου τους ενώ θα αδυνατούν να διαθέτουν χρόνο για την ανάπτυξη των ιδιαίτερων ανησυχιών και ενδιαφερόντων που διαμορφώνουν υποκείμενα ενεργά, πολιτικά συνειδητοποιημένα και ικανά να συμμετέχουν σε μια διαδικασία αμφισβήτησης του υπάρχοντος και οικοδόμησης του νέου.

 Την ώρα, λοιπόν, που το πανεπιστήμιο δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία του και ο νέος υπουργός Παιδείας Λοβέρδος (γνωστός για το «κυνήγι μαγισσών» στην υπόθεση των διαπομπευμένων οροθετικών γυναικών) επιλέγει να το «οχυρώνει» με ιδιωτικές εταιρίες security, εμείς καλούμαστε να προτάξουμε το αντιπαράδειγμα του Πανεπιστημίου των αναγκών και των αγώνων μας, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας στερούν. Μέσα από συλλογικούς αγώνες μαζί με όλα τα κομμάτια του πανεπιστημίου που πλήττονται, ιεραρχώντας ψηλά τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη, οικοδομώντας πραγματική ενότητα με τους-ις εργαζόμενους-ες του πανεπιστημίου αλλά και όσες-ους πλήττονται και αγωνίζονται στο σύνολο της κοινωνίας, να δώσουμε συνολική απάντηση στην επίθεση που δεχόμαστε, να ανατρέψουμε την κυβέρνηση των μνημονίων, της εξαθλίωσης και του αυταρχισμού. Διαπιστώνοντας πως βρισκόμαστε σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή για το Πανεπιστήμιο και την κοινωνία συνολικά όπως τα γνωρίζαμε, είναι στο χέρι μας μέσα απ την αποφασιστικότητα, τις αντιστάσεις και τη δημιουργικότητα μας να ζήσουμε σε έναν κόσμο που όσο λιγότερο μοιάζει στον παλιό τόσο πιο κοντά θα μας βρίσκει στα όνειρά μας!  

Αντί καλοσωρίσματος...


Μια καινούργια ακαδημαϊκή χρονιά ξεκινά και το ελληνικό πανεπιστήμιο βρίσκεται σε μία κρίσιμη περίοδο. Μία περίοδο την οποία χαρακτηρίζουν μεταρρυθμίσεις, μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης φύσεως, αποτέλεσμα των οποίων είναι η υποτίμηση γενικά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό συμβαίνει μέσω της σταδιακής υποχρηματοδότησής και των μαζικών απολύσεων, γεγονός το οποίο συνεπάγεται την μη βιώσιμη λειτουργία των πανεπιστημίων Όταν λοιπόν το πολιτικό στερέωμα των ημερών μας είναι δεδομένο, δεδομένη θα είναι και η επιρροή της πολιτικής πάνω στην επιστήμη μας. Πατώντας λοιπόν στην επιτηδευμένη αυτή υποβάθμισή της, η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ (οι δημιουργοί του σημερινού αξιακού μας συστήματος) και το συμβούλιο ιδρύματος έχουν τις εξής προτάσεις, είτε ανοιχτά, είτε βοηθώντας προς αυτή την κατεύθυνση:
-Επιβολή διδάκτρων, πράγμα το οποίο αποκλείει φοιτητές/τριες από την εκπαιδευτική διαδικασία, λόγω οικονομικής αδυναμίας να τα καταβάλλουν.
-Ταχύρρυθμα τμήματα σε συνδυασμό με τα υποβαθμισμένα εργαστήρια, πράγμα που οδηγεί σε μια κατάσταση κατά την οποία οι καθηγητές θα προσποιούνται ότι διδάσκουν και οι φοιτητές ότι μαθαίνουν
-Χρηματοδότηση του ιδρύματος από εταιρείες. Αν αναλογιστούμε πως μοναδικό τους κίνητρο είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, ο αποπροσανατολισμός των γεωπονικών επιστημών από τις ανάγκες μιας κοινωνίας και ο προσανατολισμός τους σε οτιδήποτε τους αποφέρει κέρδος, θα είναι το άμεσα επόμενο.
Δηλαδή οι αλλαγές που επισυμβαίνουν στον ακαδημαϊκό και γεωπονικό τομέα (συρρίκνωση του γεωπονικού κορμού ορισμένων τμημάτων), έχουν ιδεολογικό πρόσημο. Και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από την στεγνή και ωμή προσπάθεια του συστήματος για ένα επιστημονικό υπόβαθρο, πλήρως υποταγμένο στα προτάγματα των αγορών.

Περί διαγραφών


Αυτό τον καιρό τη συζήτηση που γίνεται γύρω από τις διαγραφές των «αιώνιων φοιτητών». Μπορεί να μην είναι ένα θέμα που εκ πρώτης όψεως αφορά κάποιον που μόλις ξεκίνησε τις σπουδές του, ωστόσο δεν έχει απλά να κάνει με διαγραφές κάποιον φοιτητών και φοιτητριών, αλλά με μια ολόκληρη λογική πάνω στην οποία κινείται το πανεπιστήμιο πλέον. Οι «αιώνιοι φοιτητές» δεν κοστίζουν τίποτα, δεν δικαιούνται κάρτες σίτισης, δωμάτιο στις εστίες, δωρεάν συγγράμματα, μόνο μια κόλλα χαρτί στην εξεταστική. Κυριαρχεί η άποψη ότι πρόκειται για τεμπέληδες, που είδαν τα φοιτητικά τους χρόνια σαν μία ευκαιρία για πάρτυ, ύπνο, φοιτητικό συνδικαλισμό και άραγμα, μακριά από ευθύνες και υποχρεώσεις. Είναι όμως έτσι; Ο νόμος αυτός ο οποίος είναι βαθιά άδικος και ταξικός, στέλνει σπίτι τους όλους τους φοιτητές που ξεπερνάνε το όριο σπουδών ν+2, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο δεν έχουν καταφέρει να πάρουν πτυχίο. Έτσι, δεν λαμβάνονται υπόψιν, ούτε οι εργαζόμενοι φοιτητές, ούτε όσοι έχουν οικογενειακά, ιατρικά ή άλλα σοβαρά προβλήματα.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το διαχωρισμό των φοιτητών με βάση -κυρίως- την οικονομική τους κατάσταση. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνδυάζουν τη φοιτητική ζωή, με τις σπουδές και την κάλυψη των αναγκών τους, θα μπορούν να ολοκληρώνουν με ευκολία τις σπουδές τους. Οι υπόλοιποι, δηλαδή όσοι είναι θύματα της οικονομικής κρίσης και δεν τα βγάζουν πέρα, διαγράφονται από το Πανεπιστήμιο και στην πραγματικότητα δε χάνουν μόνο τη φοιτητική τους ταυτότητα, αλλά πολύ περισσότερο, χάνουν τη δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να ελπίζουν για το μέλλον.

Πανεπιστήμιο των Αναγκών

Τέλος, επειδή ακόμη κι αν δεν ασχολείται κανείς με την πολιτική, σε κάθε περίπτωση ασχολείται η πολιτική μαζί του, και να θέλαμε, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την κοινωνική και οικονομική κατάσταση που ζούμε. Δηλαδή εν μέσω μίας κρίσης που σε καμία περίπτωση δεν ευθυνόμαστε για την δημιουργία της αλλά καλούμαστε να την πληρώσουμε γιατί «έτσι πρέπει». Δεν είναι κάτι το μακρινό και ξένο, το ζούμε σε ολες τις πτυχές της ζωής μας. Γι’ αυτό και μεις επιλέγουμε τον δρόμο της αυτοοργάνωσης, του προβληματισμού και της ανατροπής. Σε ένα πανεπιστήμιο που συνεχώς υποβαθμίζεται η ποιότητα και ο δημόσιος χαρακτήρας του, επιλέγουμε όχι απλά να είμαστε ενάντια στις αλλαγές προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά οραματιζόμαστε μια διαφορετική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το πανεπιστήμιο των αναγκών μας είναι αυτό που θα έχει ως πρώτο μέλημα τις ανάγκες της κοινωνίας, της νεολαίας και των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των λίγων. Για να συμβεί αυτό πρώτα και κύρια μιλάμε για ένα πανεπιστήμιο πραγματικά δημόσιο που δεν θα αποκλείεται κανείς από αυτό λόγο της οικονομικής του κατάστασης και θα διοικείται από  το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας (φοιτητές - καθηγητές - εργαζόμενοι). Συγκεκριμένα για μας δεν νοείται γεωπονικό πανεπιστήμιο το οποίο δεν θα βάζει σε πρώτη προτεραιότητα οι απόφοιτοι του να είναι οικολογικά ευαισθητοποιημένοι που θα εμπλέκονται ενεργά σε συνεταιριστικά και αλληλέγγυα εγχειρήματα, βιολογικές καλλιέργειες και κινήματα όπως το “Χωρίς μεσάζοντες”.

Λίγα λόγια για την Αριστερή Ενότητα (Αρ.Εν.)

Είμαστε ένα δίκτυο συλλογικοτήτων - σχημάτων που εντάσσεται στη ριζοσπαστική αριστερά. Παρεμβαίνουμε με αυτόνομο τρόπο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, λειτουργώντας ανοιχτά, συλλογικά και αμεσοδημοκρατικά: συναποφασίζουμε και συνυλοποιούμε. Επιμένουμε πεισματικά στον αγώνα για ποιοτική δημόσια και δωρεάν παιδεία, επιλέγουμε τις συλλογικές διαδικασίες αντί για τον δρόμο της ατομικής διεκδίκησης και αγωνιζόμαστε για δημοκρατία στην εκπαιδευτική διαδικασία, ώστε να μην διαμορφώνονται άνθρωποι φοβισμένοι, μοναχικοί, έχοντας στο νου τους πως θα επιβιώσουν σε αυτήν τη σύγχρονη ζούγκλα, αλλά άνθρωποι ελεύθεροι, σκεπτόμενοι, δημιουργικοί που δεν θα νοιάζονται για τα κέρδη αλλά για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, των νέων και όλων των πληττόμενων στρωμάτων.

Ελπίζουμε να σε βρούμε σύμμαχο στην προσπάθεια να οικοδομήσουμε το πανεπιστήμιο των αναγκών μας!

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι (18/9/13). Πέμπτη 18/9 στις 6 μ.μ, συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας στην Π. Τσαλδάρη και πορεία στους δρόμους του Κερατσινίου, εκδηλώσεις και διαδηλώσεις ανά την Ελλάδα, με το ίδιο σύνθημα: «Ποτέ ξανά φασισμός». Συναυλία στο Σύνταγμα την Παρασκευή 19/9.