Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Με αφορμή και όχι αιτία τις φοιτητικές εκλογές

Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία που η δομική κρίση του καπιταλισμού βαθαίνει σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο μεταφέροντας τις επιπτώσεις της κρίσης στον κόσμο της εργασίας και στη νεολαία. Τα τελευταία τρία χρόνια η επίθεση στο δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο έχει ενταθεί τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Με αποκορύφωμα την εποχή που έπεται του νόμου Διαμαντοπούλου αντιμετωπίζουμε όλοι και όλες τη βίαιη περιστολή των δικαιωμάτων μας. Από την περικοπή των συγγραμμάτων μέχρι την έξωση από τις εστίες και το κλείσιμό τους και από τον αυξανόμενο περιορισμό των σιτιζόμενων δωρεάν μέχρι τις απολύσεις βιώνουμε την επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στο Γεωπονικό, τη φετινή σεζόν, σύμφωνα με το “Σχέδιο Αθηνά”, οι εισακτέοι αυξήθηκαν δραματικά με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των παρεχόμενων γνώσεων και την αδυναμία διεξαγωγής της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Όλη αυτή η απαξίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης είναι μια πάγια πρακτική της κυβέρνησης που φέρνει ένα βήμα πιο κοντά το κοινωνικό κράτος στην ιδιωτικοποιήση, όπως συνέβη άλλωστε και με τη δημόσια υγεία.

Οι νέες μορφές εργασίας (voucher, μπλοκάκια) και η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, η επισφάλεια και η ανεργία αποτελούν το όχημα υλοποίησης του νεοφιλελεύθερου σχεδίου υποτίμησης της εργασίας και της νεολαίας με στόχο τη δημιουργία μιας κοινωνίας των λίγων και προνομιούχων.

Δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο για όλους και όλες

Δεν νοείται για εμάς Πανεπιστήμιο που δεν διασφαλίζει στους φοιτητές του δωρεάν σίτηση, στέγαση και καθολική μέριμνα για τις ανάγκες τους. Που στηρίζεται σε επιχειρηματικές λογικές και συμφέροντα, όπως εργολαβίες και ιδιώτες στη διοίκηση των Πανεπιστημίων. Που επιλέγει να ξεπουλιούνται κτήριά του μέσω του ΤΑΙΠΕΔ ή που τα αφήνει κενά αντί να τα διαθέτει στους φοιτητές/τριές του. Στην κοινωνία για την οποία παλεύουμε ζητούμενο δεν είναι τα κέρδη τους, αλλά οι ανάγκες μας. Η δωρεάν σίτιση και στέγαση, η παροχή δωρεάν συγγραμμάτων, η δωρεάν φοίτηση αποτελούν οργανικό κομμάτι του δικού μας συμμετοχικού και ανοιχτού σε όλες και όλους Πανεπιστημίου. Το Πανεπιστήμιο των Αναγκών μας, λοιπόν, είναι η υλική αποτύπωση των όσων οραματιζόμαστε, ένα Πανεπιστήμιο χωρίς εργολαβικές σχέσεις.

Διάλυση του Γεωπονικού

Έπειτα από την επικύρωση των προεδρικών διαταγμάτων και του “σχεδίου Αθηνά”, μέσα στο καλοκαίρι αποφασίστηκε, κόντρα στη βούληση όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας, το σπάσιμο του ΓΠΑ σε δύο σχολές. Γεγονός που προετοιμάζει το έδαφος για το “σχέδιο Αθηνά 2”, καθώς σύμφωνα με τον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό ιδρύματα που έχουν κάτω από 5 σχολές αφήνουν περιθώριο για συγχώνευσή τους με άλλα ιδρύματα. Αυτό σημαίνει την αρχή της διάλυσης του Γεωπονικού Πανεπιστημιού και την αρχή για τον πλήρη κατακερματισμό της γνώσης. Σύμφωνα με τις προθέσεις αυτών που επέβαλαν τις αλλαγές, τμήματα του Γεωπονικού, όπως τα νέα τμήματα Βιοτεχνολογίας, Τροφίμων καθώς και το Αγροτικής Οικονομίας, χάνουν το γεωπονικό τους χαρακτήρα. Πράγμα που σημαίνει ότι σπάει το ενιαίο πτυχίο γεωπόνου με τα κατοχυρωμένα επαγγελμάτικα δικαιώματα και συρρικνώνεται το γνωστικό αντικείμενο.

Η διάλυση του Γεωπονικού, που έρχεται σε μια στιγμή που ο αγροτικός τομέας θα έπρεπε να αποτελεί διέξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού και του περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με το κλείσιμο φορεών της γεωργίας κάνει τη κατάσταση για τη γεωργική εκπαίδευση και έρευνα οριακή. Στην κοινωνία που οραματιζόμαστε ο γεωπόνος δεν θα είναι μεσάζοντας φαρμάκων-λιπασμάτων καταστροφικών για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, αλλά απο κοινού με τους αγρότες και τους εργάτες γης θα οικοδομήσουν ένα εναλλακτικό μοντέλο γεωργίας στην κατεύθυνση της οικολογίας, της ισότητας και της αξιοπρέπειας.

Δημοκρατία και συλλογικές διαδικασίες

Απαιτείται να κινηθούμε σε μια διαδικασία εκδημοκρατισμού των διαδικασιών και των πρακτικών του φοιτητικού κινήματος. Αυτό σημαίνει ένα νέο μοντέλο συνέλευσης πιο συμμετοχικό και όχι αναθετικό προς τις συλλογικότητες που συμμετέχουν. Είναι απόλυτη ανάγκη να διαφυλάξουμε τις δημοκρατικές δομές του συλλόγου από τον εκφυλισμό. Έχουμε απέναντί μας νεοφιλελεύθερες αυταρχικές πολιτικές που θέλουν τα πανεπιστήμια αποστείρωμενα ιδρύματα και τους φοιτητές υπάκουους στις προσταγές των επιχειρηματικών συμφερόντων. Η ανασυγκρότηση και ο εκδημοκρατισμός της γενικής συνέλευση καθώς και όλων των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος είναι ύψιστο ζήτημα δημοκρατίας και απάντηση σε αυτούς που θεωρούν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες άβουλα αποπολιτικοποιημένα όντα.
Στο πλαίσιο της λογικής του βαθέματος της δημοκρατίας πρέπει να γίνονται προσπάθειες δημιουργίας νέων συλλογικοτήτων όπως κολλεκτίβες νέων επιστημόνων και κοινωνικοί συναιτερισμοί.

Παράλληλα η επανοικειοποίηση του χώρου μέσα από τα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης απαντά τόσο σε άμεσες υλικές ανάγκες (π.χ. κοινωνικά ιατρεία, αυτοδιαχειριζόμενος αγρός), όσο και δημιουργεί ένα νέο μοντέλο οργάνωσης των ζωών μας και του ίδιου του κινήματος.

Ένα ευρύ κίνημα που θα λαμβάνει τα χαρακτηριστικά του απευθείας από τη βάση του, που τα επιμέρους κομμάτια του θα συνδέονται οργανικά και κατά τρόπο ουσιαστικό, όπως η προσπάθεια συγκρότησης κοινών διαδικασιών εντός του κινήματος με τους διοικητικούς και τους καθηγητές, θα διατηρείται ζωντανό μαχητικό και δημιουργικό.

Φοιτητικές εκλογές

Οι φοιτητικές εκλογές αυτή την κρίσιμη για τη δημοκρατία περίοδο πρέπει να δώσουν απάντηση σε αυτούς που θέλουν να διαλύσουν τα πανεπιστήμια και τις ζωές μας. Η καταδίκη των αντιλήψεων και πρακτικών της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ είναι αναγκαία τη στιγμή που η επικράτησή τους βοηθάει το καταστροφικό έργο των μνημονίων και της αποστροφής του κόσμου από τις διαδικασίες. Πρέπει να κάνουμε σαφές πως μόνο η ενεργή συμμετοχή και η σύγκρουση πολιτικά και ιδεολογικά με τα κυρίαρχα πρότυπα είναι αποτελεσματική. Μια μάχη που έχει συν τοις άλλοις σταθμό και τις φοιτητικές εκλογές και πρέπει να ενισχύσει την αντίληψη ότι τα πράγματα μπορούν και πρέπει να ανατραπούν συνολικά. Η αλλαγή των συσχετισμών εντός του συλλόγου θα βοηθήσει στην προσπάθεια μετασχηματισμού της φοιτητικής ζωής και της πολιτικής δράσης στο πανεπιστήμιο.

Εμείς αντί να στραφούμε εναντίον όλων των δυνάμεων για να πείσουμε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να μας στηρίξουν, επιλέγουμε να αναγνωρίσουμε τον αντίπαλό μας, που δεν είναι άλλος από τις δυνάμεις του συστήματος, την ΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ. Πιστεύουμε πως ο ΑΝΑΧ-ΕΑΑΚ και η ΠΚΣ θα πρέπει να αποχωριστούν το παλαιοσυνδικαλιστικό μοντέλο αντιπαράθεσης και να κατανοήσουν πως η εργαλειακή αντιμετώπιση των διαδικασιών, η λασπολογία και η ακραία πολιτική πόλωση με άλλες κινηματικές δυνάμεις ευννοεί τον αντίπαλο.

Θα πρέπει όσοι και όσες πιστεύουμε πως τα πράγματα μπορούν ν΄ αλλάξουν συνολικά στο πανεπιστήμιο και στην κοινωνία, ενταγμένοι και ανένταχτοι, να δώσουμε τη μάχη για την επανανοηματοδότηση των λέξεων: συμμετοχή, δημοκρατία, αλληλεγγύη, ενότητα.

Είμαστε αυτοί που μπορούν να κινήσουν γη και ουρανό !

7 Μαΐου συμμετέχουμε-στηρίζουμε-ψηφίζουμε Αριστερή Ενότητα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου